Новац, новац, новац!!! Никада нисам о томе стварно размишљала док тата није остао без посла. Тада се све променило. Уместо да размишљамо о свим оним стварима које смо желели, почели смо да размишљамо о стварима које су нам потребне.
У почетку, није изгледало тако лоше. Заправо ми је на неки начин пријало то што је тата код куће са нама. Био је са нама ујутру на доручку, а после школе нас увек чекао на аутобуској станици да би нас отпратио до куће. Било је забавно!